Thought Pad

परवा सकाळी नाशिकच्या एका संघ कार्यकर्त्याचा फोन आला, मा. प्रदीपराव केतकर यांचे निधन झाल्याचे कळले. ऐकून खूप वाईट वाटले. गेल्या ३-४ महिन्यांपासून कॅन्सरशी सुरू असलेली झुंज अखेरीस संपुष्टात आली.  थोडा वेळ शांत चित्ताने विचार केल्यावर त्यांच्या अनेक आठवणींना उजाळा मिळाला. अत्यंत प्रेमळ आणि शांत स्वभावाचे प्रदीपराव माझ्यासाठी एक पितृतुल्य व्यक्तिमत्त्व होते. जळगांवला इंजिनियरिंगचे शिक्षण घेत असताना माझी काही हक्काची घरं होती, अर्थात अजूनही आहेत! त्यातील एक घर म्हणजे केतकरांचे! प्रत्येकवेळी भेटीत प्रेमाने विचारपूस करणे, सणवाराला आवर्जून घरी जेवायला बोलावणे, ज्यामुळे घराची, कुटुंबाची कमी जाणवली नाही. अशी काळजी ते नेहमीच घेत, त्यामुळे त्यांच्या कुटुंबाशी नाळ जुळली ती कायमचीच!  प्रदीपराव आयकर विभागात एक अधिकारी होते, अत्यंत कर्तव्यदक्ष व प्रामाणिक, अशीच त्यांची ओळख. आयकर विभागातील लोकांना कितिशा संधी मिळतात, आपली व कुटुंबाची वैयक्तिक प्रगती करण्याची!! परंतु अशा अनेक संधी झुगारून त्यांनी आपली कारकीर्द पार पडली होती, ही त्यांची विशेषता! संघाचा कार्यकर्ता व्यवहारी आयुष्यात कसा असावा ह

ऋग्वेद..... तुझ्या जाण्याच्या बातमीवर अजूनही विश्वास बसत नाही रे मित्रा... भावपूर्ण श्रद्धांजली हा शब्द वापरताना हात थरथरताय, आणि अश्रू तर सकाळ पासून ओघळताय... 😭😭 हे तुझं वय होतं का...?  ऋग्या अरे...!! मला आपली पहिली भेट आठवली,  मुंबईत एका टेबलवर बसून नाश्ता करत असताना तुझी झालेली ओळख. "मी, ऋग्वेद कुलकर्णी, धाराशिव जिल्ह्यातील कळंबचा" तुझ्या त्या नेहमीच्या टोनमध्ये बोलला होतास... तुझी प्रचंड आकलन क्षमता, बुद्धी चातुर्य, शब्दांवर असलेली पकड, बोलण्यातला गंभीरपणा... सगळं सगळं आठवतंय रे मला!  मुंबईत भेटलेला सर्वात जवळचा मित्र होतास तू. रात्र रात्रभर तुझ्या सोबत राजकारण विषयाच्या गप्पा ... आपल्या दोघांचा समान आवडीचा विषय तो, तात्विक विश्लेषण, प्रत्येक गोष्टीचा सखोल अँगल सगळंच असायचं तुझाकडे. वाळकेश्र्वर ते चर्चगेट  जवळपास ४.५ किमीचा रस्ता आपल्याला गप्पा मारता याव्या म्हणून आपण कितीतरी वेळा पायी सर केलेला!!  आपलं शेवटचं संभाषण पण अलौकिक होतं, त्यात श्रीकृष्णाने महाभारतात भीष्म, द्रोणाचार्य, आणि कर्णाच्या अंतिम क्षणांत केलेल्या संभाषणावर चर्चा रंगली होती आपली.  पण हे श

पतझड़ के मौसम में कुछ हरियाली के पत्ते कुछ पीले, कुछ सूखे, कुछ हरे-भरे लपकते हरियाली का होता पतझड़ में अलग मिजाज छूटे जाते पराए, अपनों का केवल साज यू ना रुठो पतझड़ से, यह तो एक मुकाम हरियाली की भी आएगी, रंगीन बनेगी शाम।। - हर्षल

सांजवेळी सूर्यास्ताला नभ केसरी रंगला घरट्याची तव ओढ लागे बघा पाखराला पाखराचा जीव रमे त्या इवल्याशा घरट्यात उंच नभातून मोर्चा वळे दाट माळरानात कुठल्याश्या फांदीवरी घरटे त्या पाखराचे कोसावानी आकार जरी इमले त्याच्या स्वप्नांचे! दाना-पाणी-चारा-काडी यातून बनले घरटे खुले असे नभ जरी मन येथेचं रमते जीव विसावतो येथे, क्षुधा येथे क्षमते लळा स्वकियांचा जेथे, तेथे भीती सारी संपते! वात्सल्याची छाया असे, असे आप्तांची माया  प्रेम, लळा, जिव्हाळा ही तर घरट्याची किमया!! - हर्षल कंसारा

आयुष्याचा झालाय लॉकडाऊन सिच्युएशन झालीये हँग कोरोनाचा व्हायरस नव्हे हा तर देवाचा प्रँक.... हव्यासापोटी केलीस तू निसर्गाची हानी उघडे पाडलेस जीव, बेघर केले प्राणी रानं-वनं जाळून आणली औद्योगिक क्रांती वासनांधतेमुळे तुझ्या सृष्टीचक्राची रे भ्रांती  तुझ्या ओरबडण्याच्या वृत्तीमुळे वाजलाय व्यवस्थांचा बँड कोरोनाचा व्हायरस नव्हे, हा तर देवाचा प्रँक....१ लाईफस्टाईलच्या नावाने केल्यात कैक कामना क्वारंटाईनमध्ये लपशिल कुठवर? कर निसर्गाचा सामना! अणु - रेणूच्या आविष्काराने बनवलेत मिसाईल हॅकिंगास्त्राने अनलॉक केल्यात कंप्युटरच्या फाईल पण निसर्गाची किमया पाहा... अदृश्य एका विषाणूने केली तुझी दिनचर्या हँग कोरोनाचा व्हायरस नव्हे, हा तर देवाचा प्रँक....२ तुझ्या या वागण्यात आता सुधारणा कर निसर्गाचं ओरबडण्यापेक्षा,घाल त्यात भर  प्रदूषणाच्या विळख्यातून कर भुमातेला मुक्त अनावश्यक टाळ, गरजेपुरते घे फक्त साधी जीवनशैली अंगिकारून वाढव मानवतेचा रँक कोरोनाचा व्हायरस नव्हे, हा तर देवाचा प्रँक....३ - हर्षल कंसारा