Thought Pad

गंधक आणि अंदक या दोन देशांच्या सीमेवर घनदाट जंगल होते. जैवविविधतेने नटलेल्या या जंगलात अनेक पशु-पक्षी आनंदाने बागडत असत. जंगलातील मुबलक पाण्यामुळे पशु-पक्ष्यांना अनुकूल आणि पोषक वातावरण असे. पक्ष्यांना दाणा-पाणी, पशूंना भरपूर आहार या सगळ्यामुळे हे जंगल आनंदाने बहरले होते.  परंतु, अचानक एके दिवशी दोन्ही देशांमध्ये जंगलावरून वाद निर्माण झाला आणि सरते शेवटी उपाय म्हणून जंगल अर्धे-अर्धे वाटून घेण्याचा तह झाला. तसेच या जंगलातील जैवविविधतेच्या संरक्षणाचा देखील करार झाला. या करारानुसार दोन्ही देश आपापल्या हद्दीतील प्राण्यांचे रक्षण आणि संवर्धन करतील असे ठरले.  कराराला २० वर्षे लोटली. त्यानुसार गंधक देशातील जैवविविधतेत जवळपास पन्नास टक्के वाढ झाली, तसेच तेथील प्राण्याच्या संख्येत दुपटीने वाढ झाली. मात्र अंदक देशाने कराराचे प्रामाणिक पालन केले नाही. तिथे शिकाऱ्यांनी उच्छाद मांडला. विविध शिकाऱ्यांनी मिळून त्या जंगलातील प्राण्यांची एक-एक प्रजाती समूळ नष्ट केली. अनेकांनी झाडं कापून वस्त्या निर्माण केल्या. परिणामी, तेथील प्राण्यांच्या अस्तित्वाचा प्रश्न निर्माण झाला. शिकारी आणि इतरा

आज एका खाजगी कामानिमित्त अंबाजोगाई येथे येणे झाले, योगेश्र्वरी देवीचे तीर्थक्षेत्र असलेले अंबाजोगाई गाव तसे खूप प्राचीन आहे, म्हणजे ८ व्या शतकातील चालुक्य साम्राज्यात देखील या नगरीचा उल्लेख आढळतो. गावात हिंडत असताना येथे साधारणतः दीड वर्षांपूर्वी केलेल्या उत्खननात काही मूर्ती सापडल्याचा संदर्भ आला, मग काय, त्या ठिकाणी जाण्याची उत्सुकता निर्माण झाली. माननीय शरदराव हेबाळकर यांनी त्याबद्दल माहिती सांगितली आणि सायंकाळी त्याठिकाणी भेट द्यायला गेलो. सकलेश्वर महादेवाचे जीर्ण स्वरूपातील हेमाडपंथी मंदिर अंबाजोगाई शहराच्या २ किलोमीटर अंतरावर आहे. साधारणतः बाराव्या शतकातील हे मंदिर यादवांचा राजा जैत्रपाल याची राजधानी अंबाजोगाई असताना, त्या काळात उभारले गेले आहे. मंदिराला भेट दिल्यावर लक्षात येते की, येथे त्याकाळी ४-५ मंदिरांची उभारणी केली असावी, आज तेथे एकच मंदिर त्यांपैकी शिल्लक आहे, बाकी सर्वांचे अवशेष तेवढे शिल्लक राहिले आहेत. दीड वर्षांपूर्वी एका शेतात काही बांधकाम करण्यासाठी खोदकाम सुरू केले असता स्थानिकांना काही मुर्त्या आढळून आल्या, त्यामुळे इतर ठिकाणीही उत्खनन सुरू केले तर

तुम्हावर केली मी मर्जी बहाल नका सोडून जाऊ शरद पवार सत्तेची तोरणं बांधून मातोश्रीवरती ही डरकाळी बेगडी, उधळीते काळजातली भीती जवळी यावं मला पुसावं, कॉमन मिनिमम प्रोग्राम खुशाल गुरगुर म्हणू की ओढ म्हणू ही गोड या बसा मंचकी, सुटल सत्तेचं कोडं विरह जाळीता मला लाचारी पत्कारली मी खुशाल मॅडम मॅडम अदबीनं तुम्ही विनवता सोनियाबाई स्वाभिमानाचा उघडला पिंजरा तुमच्या पायी अशीच न घालवावी रात साजणा, कधीतरी व्हावी सत्तेची सकाळ #Kansarastra

तुझे अग्रलेख अजिबात वाचलेले नाहीत नाही म्हणायला थोडेफार मीडियात ऐकले आहे तुझ्याबद्दल तुझ्यावर कविता लिहितोय म्हणून मला हसू नको तुझ्या हसण्याचे दिवस लवकरच संपतील... एक अँकर तावातावात तुझे स्टेटमेंट वाचत होती स्टुडिओमध्ये तुझ्या फोटो मागे काही पत्रकार नाचत होते मीडियाच्या टीआरपीनुसार तू भले हिरो असशील पण महाराष्ट्राच्या जनादेशाला तू तुडवतोय त्याचं काय....? हिंदी शायरी लिहून तू रोज टिव-टिव करतोस मित्र पक्षावर शत्रूपेक्षा अधिक प्रखर प्रहार करतोस सोशल मीडियावर भले तू अधिक चर्चेत असशील पण मराठी बाणाचा गाशा गुंडाळून टाकलास त्याचं काय...? संजूबाबा, युती तोडणं तितकं कठीण नाही नाही कठीण मुख्यमंत्रीपदासाठी तगादा लावणं इथं हिंदुत्वाच्या विरोधकांशी लढता-लढता स्वर्गीय बाळासाहेबांनी आयुष्य खपवलं होतं त्याचं काय...? अनेकांनी आपल्या जिवाचं रान केलं होतं त्याचं काय...? #Kansarastra

महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की सगळा जातीयवाद बुडून जावा महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की भ्रष्टाचाराची चूल विझून जावी महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की घराणेशाहीच्या डोक्यावरून पाणी जावे महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की तुष्टिकरणाचं पीक करपून जावं महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की राष्ट्रवादी काँग्रेस पक्ष वाहून जावा, महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की आघाडीचं चिखल व्हावं महाराष्ट्रात एकदा इतका पाऊस पडावा, की त्या चिखलात कमळ फुलावं #Kansarastra

तुम पाकिस्तान सी शांतिदूत मैं इंडियन आर्मी का हिंसाचार प्रिये LoC की रेखा जैसा है तेरा मेरा प्यार प्रिये । तुम पुलवामा का आतंक हो मैं बालाकोट का एअर स्ट्राइक तुम जैश में पसरा मातम हो मैं वायु सेना की हुंकार प्रिये। तुम चाइना, मैं अमरीका तुम ग्वादर, मैं चाबहार तुम विफल अर्थनीति की बेला मैं विकास की हूं बहार प्रिये। तुम इमरान सी हो पत्नीव्रता मैं मोदी जैसा बेवफा मैं नाम का बचा लोकतंत्र तुम आर्मीवाली सरकार प्रिये। तुम जिन्ना की हो दूरदृष्टि मैं नेहरूवाली कूटनीति तुम इतिहास हो खून खराबे का मैं भोला अहिंसाचार प्रिये । तू अब तक छुपती UN के पीछे मैं लाता कागजात सबूतों के मेरे इंटरनेशनल प्रेशर से बच न पाओगी इस बार प्रिये ।  - हर्षल कंसारा

वो चाँद सी खूबसूरत, मैं सूरज हूँ धीर गंभीर वो शाम सी है शीतल, मैं हूँ दिन की आरंभिक वो टिमटिमाता तारा है, जो लगता बहुत प्यारा है मैं तो उगते सूरज जैसा, लाता रोशनी जहा अंधेरा है उसकी दूधिया सफेदी की, कईयों ने खाई कसमे है चाँद जैसा सुंदर होना, कहा किसी के बस में है! मेरी कोई कसमे नही खाता, मेरी करते आराधना सब सूरज सम्मुख न अंधेरा छाता, किरणों की रोशनी छाती जब किन्तु उसका सुंदर होना, और मेरा तेजस्वी होना इसका न बचता कोई अर्थ.... जब सोचता हु की, सूरज और चाँद साथ में चल नही पाते है शायद, इसी वजह से वो और मैं कभी मिल नही पाते है - हर्षल कंसारा

तुम्हारे कदम... धीरज रखकर चलते है जो पावस बनकर ढलते है जो एक दिशा को सम्मुख रख चिर-निरंतर बढ़ते है जो धुप-छाव में हसते है जो है अडिग, पर आस्ते है जो आसमान छूने की चाहत के संग सदा जमीनपर बसते है जो चलते हुए न थकते है जो पीछे मुड़कर न देखते है जो अपनी धुन मै मस्त हो कर दुनिया मुठ्ठी मै रखते है जो - हर्षल कंसारा

आशा..... एक ऐसी चीज, जो कुछ न होने पर भी बहुत कुछ दिलाती है यद्यपि बहुत कुछ होते हुए, इसी की कमी से जिंदगी रूठ सी जाती है इसके होने से जिंदगी में हरियाली होती है छायी अभाव से इसके, उखड़ी उखड़ी लगे जीवन की परछाईं संग हो इसके, तो हर पल लगे सुनहरा जिससे जीवन को अर्थ मिल पाये गहरा कभी कभी मैं सोचता हु.... शायद यह न होती, तो जिंदगी का कल न होता कितनी सारी खुशियों से, मेरा कभी मेल न होता मेरा होना भी इस के होने से बन रहा है बाकी तो सब मिथ्याभिमान तन रहा है - हर्षल (On Mumbai-Pune Express way)